Używanie polecenia mkfs w systemie Linux do formatowania systemu plików na dysku lub partycji

Polecenie mkfs (skrót od make filesystem) w systemie Linux jest wszechstronnym narzędziem, które pozwala użytkownikom formatować dyski i partycje z określonym systemem plików. Niezależnie od tego, czy konfigurujesz nowy dysk, tworzysz nową partycję, czy formatujesz istniejącą, mkfs jest niezbędnym poleceniem do konfigurowania systemów plików. Obsługuje różne typy systemów plików, w tym ext4, xfs, vfat i wiele innych, dzięki czemu można go dostosować do różnych potrzeb związanych z przechowywaniem danych.

W tym artykule omówimy sposób korzystania z polecenia mkfs w systemie Linux, wyjaśnimy różne opcje i parametry oraz podamy praktyczne przykłady formatowania dysków i partycji.

Co to jest mkfs?

Polecenie mkfs służy do tworzenia systemu plików na określonej partycji dysku lub urządzeniu blokowym. System plików to metoda organizowania i przechowywania plików i katalogów na urządzeniu pamięci masowej. Za pomocą mkfs można przygotować dysk lub partycję do przechowywania danych, konfigurując je w określonym formacie systemu plików.

Podstawowa składnia polecenia mkfs to:

• -t: Określa typ systemu plików do utworzenia (np. ext4, xfs, vfat).
• : Urządzenie lub partycja, na której ma zostać utworzony system plików (np. /dev/sdb1).

Przygotowanie dysku lub partycji do formatowania

Przed użyciem mkfs należy zidentyfikować dysk lub partycję, którą chcemy sformatować. Możesz wyświetlić listę dostępnych dysków i partycji za pomocą narzędzi takich jak fdisk, lsblk lub parted.

Przykład: Wyświetlanie partycji za pomocą lsblk

Wyjście:

Formatowanie partycji za pomocą mkfs

Przykład 1: Tworzenie systemu plików ext4

Aby sformatować partycję z systemem plików ext4, użyj następującego polecenia:

To polecenie sformatuje partycję /dev/sdb1 jako ext4. System plików ext4 jest szeroko stosowany w systemach Linux ze względu na jego solidność i wydajność.

Przykład 2: Tworzenie systemu plików xfs

Aby sformatować partycję z systemem plików xfs, który jest odpowiedni do obsługi dużych plików, użyj:

xfs jest znany ze swojej wysokiej wydajności, szczególnie w scenariuszach obejmujących duże pliki i szybkie urządzenia pamięci masowej.

Przykład 3: Tworzenie systemu plików vfat

Jeśli chcesz utworzyć system plików, który jest kompatybilny zarówno z Linuksem, jak i Windows, możesz użyć vfat:

vfat jest powszechnie używany dla dysków USB i innych nośników wymiennych, ponieważ zapewnia kompatybilność z różnymi systemami operacyjnymi.

Używanie aliasów mkfs dla określonych systemów plików

Polecenie mkfs ma kilka aliasów do tworzenia określonych typów systemów plików, takich jak mkfs.ext4, mkfs.xfs i mkfs.vfat. Te aliasy są skrótami poleceń, które zapewniają taką samą funkcjonalność jak mkfs -t.

Przykład 4: Bezpośrednie użycie mkfs.ext4

Zamiast określać opcję -t, można użyć mkfs.ext4 bezpośrednio:

To polecenie jest równoważne sudo mkfs -t ext4 /dev/sdb1 i jest często używane dla wygody.

Formatowanie całego dysku za pomocą mkfs

W niektórych przypadkach można sformatować cały dysk bez tworzenia oddzielnych partycji. Chociaż jest to mniej powszechne, można to zrobić za pomocą mkfs bezpośrednio na urządzeniu dyskowym (np. /dev/sdb).

Ostrzeżenie: Formatowanie całego dysku spowoduje usunięcie wszystkich znajdujących się na nim danych, w tym partycji i ich zawartości. Przed kontynuowaniem należy wykonać kopię zapasową ważnych danych.

To polecenie formatuje cały dysk /dev/sdb jako ext4, udostępniając cały dysk jako pojedynczy system plików.

Zrozumienie typowych opcji mkfs

Polecenie mkfs obsługuje kilka opcji, których można użyć do dostosowania procesu formatowania. Oto kilka często używanych opcji:

• -L: Przypisuje etykietę do systemu plików.
• –b : Ustawia rozmiar bloku dla systemu plików.
• –m : Ustawia procent systemu plików do zarezerwowania dla superużytkownika (domyślnie 5% dla ext4).
• –q: Tryb cichy; tłumi dane wyjściowe podczas procesu tworzenia.

Przykład 5: Formatowanie z etykietą

Aby sformatować partycję z etykietą, należy użyć opcji -L:

To polecenie tworzy system plików ext4 na /dev/sdb1 i etykietuje go jako “MyData”.

Montowanie sformatowanej partycji

Po sformatowaniu partycji za pomocą mkfs, należy ją zamontować, aby była dostępna. Na przykład, aby zamontować /dev/sdb1 do /mnt/mydata, użyj następujących poleceń:

Aby montaż był trwały po ponownym uruchomieniu, dodaj wpis do pliku

Weryfikacja systemu plików

Aby upewnić się, że system plików został utworzony poprawnie, można użyć poleceń lsblk lub df:

Wyjście:

Dane wyjściowe pokazują, że /dev/sdb1 został sformatowany jako ext4 z etykietą “MyData”.

Wniosek

Polecenie mkfs jest potężnym narzędziem do tworzenia systemów plików na dyskach i partycjach w systemie Linux. Niezależnie od tego, czy chcesz sformatować nowe urządzenie pamięci masowej, sformatować istniejącą partycję, czy skonfigurować określony typ systemu plików, mkfs oferuje elastyczność i kontrolę wymaganą do efektywnego zarządzania potrzebami pamięci masowej.

Rozumiejąc, jak korzystać z mkfs i jego różnych opcji, możesz pewnie formatować dyski i partycje, upewniając się, że są one gotowe do przechowywania danych i zgodne z wymaganiami systemu. Pamiętaj tylko, aby dwukrotnie sprawdzić nazwę urządzenia przed formatowaniem, aby uniknąć przypadkowej utraty danych, i zawsze wcześniej wykonaj kopię zapasową ważnych danych. Udanego formatowania!