Przyjrzyjmy się dwóm poleceniom: pushd i popd. Są to specjalne narzędzia, które pomogą użytkownikom pracować ze stosem katalogów i zmieniać bieżący katalog roboczy w systemie Linux i innych systemach operacyjnych typu Unix. Chociaż polecenia pushd i popd są bardzo potężnymi i użytecznymi poleceniami, są one rzadko używane i rzadko używane.
W tym artykule pokażemy, jak używać poleceń pushd i popd do przenoszenia drzewa katalogów systemu.
W systemie Linux polecenia pushd i popd służą do pracy z bieżącym katalogiem roboczym w wierszu poleceń. Zapewniają wygodny sposób nawigacji pomiędzy katalogami.
pushd
Opis: pushd służy do zmiany bieżącego katalogu i umieszczenia go na stosie. W rezultacie bieżący katalog jest zmieniany na określony, a stary katalog jest dodawany do stosu.
Przykład:
pushd /path/to/new/directory
popd
Opis: popd służy do powrotu do poprzedniego katalogu zapisanego na stosie. Zdejmuje ostatni katalog ze stosu i ustawia go jako katalog bieżący.
Przykład:
popd
Przykład użycia:
$pushd /path/to/first_directory
/path/to/first_directory /path/to/source/your_directory
$pushd /path/to/second_directory
/path/to/second_directory /path/to/directory1 /path/to/your_directory
$popd
/path/to/first_directory /path/to/source/your_directory
Zatem pushd dodaje bieżący katalog do stosu i przełącza bieżący katalog na nowy, podczas gdy popd usuwa ostatni katalog ze stosu i ustawia go jako bieżący. Jest to przydatne podczas wykonywania poleceń w różnych katalogach i szybkiego przełączania się między nimi. Nie jest tajemnicą, że użytkownicy zwykle używają polecenia cd do przenoszenia się z jednego katalogu do drugiego. Jeśli jednak spędzasz dużo czasu w wierszu poleceń, spróbuj użyć poleceń pushd i popd. Zaufaj mi, zaoszczędzisz czas administracyjny oraz zwiększysz swoją produktywność i efektywność.
